فراوری نانوداربست های استخوانی هیدروژلی با فناوری نانو - مهسان بلاگ

دکتر حامد سلیمی کناری یکی از محققان پروژه فراوری نانوداربست های استخوانی هیدروژلی با اشاره به داربست های استخوانی به عنوان ساختارهایی با قابلیت جایگزینی و تشویق ترمیم استخوان، پیرامون اهداف دنبال گردیده در طرح گفت: در طرح حاضر یک داربست استخوانی نانوکامپوزیتی هیدروژلی سنتز گردیده و خواص مختلف آن مورد آنالیز نهاده شده است.

وی اضافه کرد: پایه این داربست استخوانی از جنس پلیمر طبیعی دکستران است که خواص مکانیکی آن به یاری نانوذرات سرامیک شیشه زیست فعال ارتقا داده گردیده است.

به گفته این محقق، حضور نانوذرات در ساختار داربست موجب گردیده تا داربست علاوه بر خاصیت زیست تخریب پذیری، بافت های آسیب دیده را جهت ترمیم تحریک کند.

این محقق خاطر نشان کرد: بافت استخوان خود یک نانوکامپوزیت است که از نانوبلورهای هیدروکسی آپاتیت در زمینه آلی غنی از کلاژن تشکیل گردیده است. داربست سنتز گردیده در این تحقیق نیز به نحوی ساختار استخوان را از لحاظ توپوگرافی، شیمی و انرژی سطحی تقلید می نمایند.

سلیمی کناری در خصوص مراحل فراوری و ارزیابی داربست استخوانی گفت: در این طرح یک نانوکامپوزیت با شبکه سه بعدی متشکل از پلیمر دکستران به عنوان فاز زمینه و شیشه سرامیک زیست فعال به عنوان فاز تقویت نماینده سنتز شد.

وی ادامه داد: درصد وزنی نانوذرات شیشه سرامیک زیست فعال در شبکه داربست از 2 تا 16 درصد متغیر در نظر گرفته شد تا بتوان تأثیر حضور این نانوذرات را آنالیز کرد. پس از اتمام فرایند سنتز، جهت اطمینان از ایجاد ساختار مطلوب از آزمون هایی نظیر طیف سنجی مادون قرمز، پراش پرتو ایکس، میکروسکوپ الکترونی روبشی و گرماوزن سنجی استفاده شد. همچنین به منظور ارزیابی خواص مکانیکی، داربست تحت آزمون فشار نهاده شد.

به گفته این محقق، نتایج حاکی از حضور تخلخل هایی با اندازه 240 میکرون در ساختار داربست نهایی است. همچنین نتایج مربوط به آزمون طیف سنجی انرژی پرتوایکس نشان می دهد حضور 2 درصد وزنی از نانوذرات شیشه سرامیک زیست فعال در ساختار داربست، ساختاری همگن را ایجاد می نماید درحالی که مقادیر بالاتر نانوذرات موجب آگلومره شدن آن ها می گردد اما از سوی دیگر خواص زیست فعالی داربست را تقویت نموده و ترمیم بافت استخوان را تسریع می نماید.

دکتر حامد سلیمی کناری و پریناز نیک پور- به ترتیب عضو هیأت علمی و دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه مازندران، سید محمود ربیعی- عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی انوشیروانی بابل، دکتر محمد ایمانی- عضو هیأت علمی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران و محققانی از دانشگاه مرکت آمریکا در انجام این تحقیقات همکاری داشته اند.

نتایج این کار، در مجله Carbohydrate Polymers با ضریب تأثیر 5.158 (جلد 190، سال 2018، صفحات 281 تا 294) به چاپ رسیده است.

hodablog.ir: هدا بلاگ | انجمن گفتگوی سیستم مدیریت محتوای هدا بلاگ