4 نوع داروی رایج برای درمان اضطراب و عوارض جانبی آنها - مهسان بلاگ

درک اختلالات اضطرابی

به گزارش خبرنگاران از ایرنا ، هنگامی که شما دنیا را به وسیله لنز منفی مشاهده می کنید، نگرانی ها را در خود تقویت می کنید و از بسیاری جهات احساس غیرقابل کنترلی می کنید؛ حتی زمانی که نیازی به واکنش های شدید و نگرانی زیاد نیست شما قادر به کنترل افکار و احساسات خود نیستید. این گونه اختلال اضطرابی در شما به وجود می آید و شکل می گیرد. بر اساس گزارش انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا، 6.8 میلیون بزرگسال دارای اختلال اضطرابی هستند. اما این آمار قبل از ویروس کرونا بود. در زمان شیوع این ویروس مسائل روحی جهش قابل توجهی داشتند. به گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ها، از اوایل تابستان گذشته، 31 درصد از بزرگسالان با علائم اضطراب یا افسردگی دست و پنچه نرم می نمایند. از دیگر اختلالات اضطرابی می توان به اختلال وسواسی اجباری، اختلال وحشت، اختلال استرس پس از سانحه، اختلال اضطراب اجتماعی و فوبیا اشاره نمود.

استفاده از دارو برای مدیریت اضطراب

راه های بسیاری برای مدیریت اضطراب وجود دارد, از جمله درمان شناختی رفتاری که تمرکز بر پیدا کردن و تغییر افکار منفی صورت می گیرد، همچنین ذهن آگاهی و استراتژی های مدیریت استرس نیز ممکن است کاربرد داشته باشد. پزشک یا روانپزشک شما نیز ممکن است داروی شیمیایی برای درمان اضطراب تجویز کند. بر اساس تحقیقاتی که در سال 2017 در طب داخلی JAMA منتشر شد، تقریباً 12 درصد بزرگسالان در آمریکا داروی تجویزی برای مسائل احساسات، اعصاب یا سلامت روانی مصرف می نمایند. زنان دو برابر مردان در خطر این اختلالات و استفاده از این داروها را دارند.

چهار دسته مختلف از داروهای ضد اضطراب وجود دارد: مهارنماینده های انتخابی بازجستگی سروتونین (SSRIs)، مهارنماینده های بازجستگی سروتونین-نوراپی نفرین (SNRIs)، بنزودیازپین ها و داروهای ضد افسردگی.

علاوه بر این، داروهای دیگری در بازار وجود دارند که خارج از برچسب برای درمان اضطراب، استفاده می گردد. این بدان معنی است که آنها توسط سازمان غذا و دارو FDA برای درمان علائم اضطراب تایید نمی گردد، اما پزشکان ممکن است بر اساس تشخیص خود آنها را تجویز نمایند. به عنوان مثال بتا بلاکرها که داروهایی هستند که برای درمان فشار خون بالا و شرایط قلبی استفاده می شوند، گاهی برای درمان اضطراب تجویز می شوند.

بتا بلاکرها مانند پروپرانوول (ایندرال) و اتنولول (تنورمین) می توانند علائم اضطراب فیزیکی مانند تپش قلب یا عرق کردن را رفع نمایند. آن ها گاهی برای درمان علائم کوتاه مدت به دلیل ترس مقطعی یا اضطراب اجتماعی تجویز می شوند. در اینجا چهار دسته اصلی داروهای ضد اضطراب را خواهیم نوشت.

مهارنماینده های انتخابی بازجستگی سروتونین (SSRIs):

سیتالوپرام (سلکسا)

اسیتالوپرام (لکساپرو)

فلوکستین (پروزاک)

پاروکستین (پاکسیل)

سرترالین (زولوفت)

SSRIs با تنظیم هورمون خلق و خوی، سروتونین و انتقال دهنده عصبی عمل می نمایند. این قرص ها باعث می شوند سروتونین بیشتر در دسترس مغز باشد زیرا به بهبود خلق و خوی یاری بسیاری می نماید. تا گلگر، استادیار مرکز درمان و مطالعه اضطراب در دانشکده پزشکی پرلمن در دانشگاه پنسیلوانیا در فیلادلفیا می گوید: ما می دانیم که SSRIs می تواند برای مدیریت علائم اضطراب موثر باشد؛ ولی عوارض جانبی شامل تهوع، سردرد و مشکل در خواب را نیز دارد. هر چند این مسائل باید پس از چند هفته استفاده از دارو از بین برود. تحقیقات در سال 2017 در BMJ نشان می دهد که SSRIs ممکن است خطر خودکشی در نوجوانان و جوانانی که این دارو را مصرف می نمایند را افزایش دهد. این خطر در ابتدای درمان یا با افزایش دوز بیشتر همراه است.

مهارنماینده های بازجستگی سروتونین- نوراپی نفرین(SNRIs):

ونلافاکسین

دولوکستین (سایمبالتا)

ونلافاکسین برای اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال وحشت تجویز می گردد و ممکن است شش تا هشت هفته طول بکشد تا عمل کند. دولوکستین برای اختلال اضطراب عمومی تجویز می گردد و می تواند یک تا چهار هفته طول بکشد تا آغاز به اثر گذاشتن کند. SNRIs بر هورمون سروتونین و هورمون استرس نوراپی نفرین در مغز عمل می نمایند. این امر باعث افزایش میزان تعادل در حالت روانی و تمرکز می گردد. این داروها همان خطر خودکشی SSRIs را دارد. از دیگر عوارض جانبی احتمالی می توان به خواب آلودگی، سرگیجه، تهوع، اختلال عملکرد جنسی و افزایش وزن اشاره نمود.

بنزودیازپین ها:

آلپرازولام (زاناک)

کلونازپم (کلونوبین)

دیازپام (والیوم)

لورازپام (اتیوران)

بنزودیازپین ها سطح گابا انتقال دهنده عصبی در مغز را افزایش می دهند. گابا یک اسید آمینه است که اثر آرام بخش دارد. بنزودیازپین ها همچنین می توانند تنش عضلانی را کاهش دهند که به طور کلی آرامش را ترویج می نماید. با این حال، بنزوها، همان طور که شناخته شده اند، می توانند اعتیادآور شوند. گلگر می گوید به همین دلیل این داروها فقط، راهکار های کوتاه مدت هستند. در حالت ایده آل، شما با یک درمانگر یا روانشناس باید برای توسعه مهارت ها و ابزار برای مدیریت اضطراب خود کوشش کنید. استیون ال دوبوفسکی، استاد و جایگاه روانپزشکی دانشگاه بوفالو در بوفالو نیویورک، می گوید: اگر علائم اضطرابی شما شدید باشد، روانپزشک شما ممکن است یکی دو ماه بنزودیازفین تجویز کند در حالی که منتظر کار داروهای ضد افسردگی خود هستید باید بر مهارت های خود در کنترل احساسات نیز کوشش کنید.

داروهای ضد افسردگی:

آمیتریپتیلین (الاویل)

ایمیپرامین (توکرانیل)

نورتریپتیلین (پاملور)

به گزارش ADAA، این داروها برای درمان اختلالات اضطرابی، به استثنای اختلال اضطراب اجتماعی استفاده می شوند. همان هشدار خودکشی SSRIs و SNRIs ، برای این داروها نیز وجود دارد. آنها به شیوه ای مشابه SNRIs کار می نمایند، با افزایش مقادیر سروتونین و نوراپی نفرین در مغز برای تعادل خلق و خوی شما عمل می نمایند. با این حال، SSRIsیا SNRIs بیشتر تجویز می گردد؛ زیرا پزشکان معتقدند آنها عوارض جانبی کمتری دارند. عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی شامل تاری دید، یبوست، خشکی دهان، خواب آلودگی و سرگیجه است.

راهکار های غیر دارویی برای درمان اضطراب

استفاده از ترکیب دارو و استراتژی های روانشناختی یا مدیریت استرس ممکن است به شما یاری کند تا اضطراب را تحت کنترل خود گیرد. ورزش، مراقبه و یوگا از جمله راه های طبیعی است که ممکن است یاری به سهولت کنترل استرس خود را در اختیار بگیرید.

hodablog.ir: هدا بلاگ | انجمن گفتگوی سیستم مدیریت محتوای هدا بلاگ